Σε μια εποχή που η επιχειρηματικότητα έχει ποινικοποιηθεί οι επαγγελματίες, όσοι έχουν εναπομένει, αναζητούν μια όαση, στην ιστορικά πρωτοφανή καταστροφή τους.
Μόλις και μετά βίας 250.000 επαγγελματίες παραμένουν ζωντανοί, έχοντας ασφαλιστική ενημερότητα από τις 750.000 περίπου στο σύνολο, λίγο πριν τηνρύθμιση των 100 δόσεων2. Τα 2/3 των επαγγελματιών είναι ασφυκτικά εγκλωβισμένα χωρίς ούτε καν δικαίωμα πτώχευσης με το σημερινό πτωχευτικό δίκαιο να σφυρίζει αδιάφορα.
Σε αυτή την άνιση μάχη με τον ρεαλισμό τα 59 εμπορικά επιμελητήρια, θεωρητικά, θα έπρεπε να είναι η σοβαρή φωνή τους απέναντι στην πολιτεία. Και παρά τις όποιες φιλότιμες προσπάθειες ορισμένων επιμελητηρίων, ένα απλό περπάτημα σε κεντρικό δρόμο με πολλά κλειστά μαγαζιά απηχεί την κραυγή-απάντηση των επαγγελματιών απέναντι στους υπευθύνους.
Αναρωτιούνται οι επαγγελματίες, μα γιατί να πληρώνω συνδρομή (σημερινό ΓΕΜΗ)3καθότι η αναγκαστική συνδρομή μέλους είναι παράνομη; Τι ανταποδοτικό έχω από τα επιμελητήρια πέραν των γκισέδων με τους υπαλλήλους που ζητούν εν είδει Δημοσίου Υπαλλήλου έγγραφα (Υπηρεσία Μιας στάσης)4.