Ρι.Σ.Κ.ΕΒΕ
Ριζοσπαστικό Συνδικαλιστικό Κίνημα Ε.Β.Ε.
Eπικοινωνία:
Email: riskebe@gmail.com Ημερομηνία: 2/7/15
Facebook: www.facebook.com/pages/Ρισκεβε
Twitter: twitter.com/Riskeve Αριθμός εγγράφου: 14
ΑΠΑΝΤΗΣΗ Ρι.Σ.Κ.ΕΒΕ
ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΠΡΟΕΔΡΩΝ
ΤΩΝ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ
Σε απάντηση της επιστολής την οποία έστειλαν στον πρωθυπουργό οι Πρόεδροι του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών, του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθηνών, του Βιοτεχνικού επιμελητηρίου Πειραιώς και του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Πειραιώς με την οποία διατυπώνονται εκτός των άλλων οι ανησυχίες τους για το εάν θα «υπάρχουμε ως κράτος, ως κοινωνία, ως επιχειρηματίες» καθώς όπως ισχυρίζονται «όλα αυτά τίθενται εν αμφιβόλω τις τελευταίες ημέρες» η Ρι.Σ.Κ.ΕΒΕ προβαίνει στην ακόλουθη ανακοίνωση.
Ως γνωστό, τα επιμελητήρια λειτουργούσαν επί δεκαετίες με τον εξαναγκασμό των επαγγελματιών και των επιχειρήσεων να είναι γραμμένοι σε αυτά. Οι συνδρομές ήταν υποχρεωτικές και όποιος δεν τις κατέβαλε δεν μπορούσε να θεωρήσει βιβλία του Κ.Φ.Σ. Έτσι οι διοικήσεις τους αφού είχαν δια νόμου εξασφαλισμένη πελατεία και έσοδα, δεν χρειάζονταν να λειτουργήσουν στα πρότυπα των αντίστοιχων ευρωπαϊκών θεσμών και να προσφέρουν υπηρεσίες στα μέλη τους.
ΤΩΝ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ
Σε απάντηση της επιστολής την οποία έστειλαν στον πρωθυπουργό οι Πρόεδροι του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών, του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθηνών, του Βιοτεχνικού επιμελητηρίου Πειραιώς και του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Πειραιώς με την οποία διατυπώνονται εκτός των άλλων οι ανησυχίες τους για το εάν θα «υπάρχουμε ως κράτος, ως κοινωνία, ως επιχειρηματίες» καθώς όπως ισχυρίζονται «όλα αυτά τίθενται εν αμφιβόλω τις τελευταίες ημέρες» η Ρι.Σ.Κ.ΕΒΕ προβαίνει στην ακόλουθη ανακοίνωση.
Ως γνωστό, τα επιμελητήρια λειτουργούσαν επί δεκαετίες με τον εξαναγκασμό των επαγγελματιών και των επιχειρήσεων να είναι γραμμένοι σε αυτά. Οι συνδρομές ήταν υποχρεωτικές και όποιος δεν τις κατέβαλε δεν μπορούσε να θεωρήσει βιβλία του Κ.Φ.Σ. Έτσι οι διοικήσεις τους αφού είχαν δια νόμου εξασφαλισμένη πελατεία και έσοδα, δεν χρειάζονταν να λειτουργήσουν στα πρότυπα των αντίστοιχων ευρωπαϊκών θεσμών και να προσφέρουν υπηρεσίες στα μέλη τους.
Λειτούργησαν με εσωστρέφεια, με τη λογική του εκλογικού μηχανισμού, της ανάπτυξης πελατειακών σχέσεων με πολιτικούς παράγοντες, της εξυπηρέτησης των ημέτερων και της διανομής κονδυλίων με δικούς τους κανόνες και όρους. Είναι οι γνωστοί λαλίστατοι και πολύξεροι “πρόεδροι” στις οθόνες των τηλεοράσεων. Ασχέτως του ότι σήμερα λένε ότι είναι «ασαφές» και δυσνόητο το ερώτημα του δημοψηφίσματος της ερχόμενης Κυριακής.
Τα καταστροφικά φορολογικά μέτρα που επιβλήθηκαν από τις μνημονιακές κυβερνήσεις, η πολιτική των εξοντωτικών προστίμων σε συνδυασμό με νόμους που παραβιάζουν το Σύνταγμα και την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, τα οποία είχαν ως συνέπεια επαγγελματίες και επιχειρήσεις να υφίστανται οικονομική εξόντωση, να φυλακίζονται και να οδηγούνται στην αυτοκτονία συνάνθρωποι μας, ουδόλως απασχόλησαν τις ηγεσίες των επιμελητηρίων. Καμία ανησυχία, καμιά αγωνιστική κινητοποίηση των μελών τους αλλά αντιθέτως, οι πρόεδροι των κυριότερων επιμελητηρίων αναπαρήγαγαν την επιχειρηματολογία της τρόικας και δικαιολογούσαν ως αναγκαία και σωτήρια τα εξοντωτικά μέτρα.
Με την ακύρωση της υποχρέωσης να είναι οι επαγγελματίες και οι επιχειρήσεις γραμμένοι σε επιμελητήρια αυτά απογυμνώθηκαν αστραπιαία. Τα μέλη εξαφανίστηκαν κι αυτό που απέμεινε είναι οι καρέκλες μαζί με τους μαρμαρωμένους παράγοντες, έμεινε ο σκληρός πυρήνας τους, ο οποίος γνωρίζει να κινεί τα νήματα και να αναλαμβάνει αποστολές προκειμένου να διατηρήσουν οι ίδιοι τις θέσεις τους.
Οι όψιμες αγωνίες τους γίνονται εντονότερες, καθώς γνωρίζουν ότι το πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης της κυβέρνησης Κοινωνικής Σωτηρίας, δεν προβλέπει την λειτουργία των Επιμελητηρίων ως μηχανισμών, και ότι πρώτιστο μέλημα είναι να μαζικοποιηθούν και να αποκατασταθεί αντιπροσωπευτικότητα με δημοκρατικές διαδικασίες. Οι εκατοντάδες χιλιάδες επαγγελματίες και μικρομεσαίες επιχειρήσεις οι οποίοι δεν συμμετέχουν στα Επιμελητήρια, γιατί θεωρούν ότι είναι χάσιμο χρόνου και χρημάτων, θα ανασυνταχθούν, θα συμβάλουν με τις προτάσεις τους στον σχεδιασμό εθνικών αναπτυξιακών πολιτικών, θα αποκαταστήσουν το κύρος του θεσμού και θα αναδείξουν νέες διοικήσεις.
Οι όψιμες αγωνίες τους λοιπόν, έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι δεν έχουν θέση στο νέο θεσμό, ο οποίος επανασχεδιάζεται εξ αρχής από την κυβέρνηση. Τα επιμελητήρια προβλέπεται να λειτουργούν με όρους ανοικτής επαγγελματικής και επιχειρηματικής κοινότητας, όπου ανατροφοδοτούνται από την δυναμική ενός εκάστου μέλους και που όλοι μαζί θα κερδίζουν από την υπεραξία που παράγουν συντονίζοντας τις παραγωγικές δυνάμεις τους. Τα επιμελητήρια θα συνδέονται ουσιαστικά με την τοπική αυτοδιοίκηση, την εκπαιδευτική κοινότητα, τα ερευνητικά κέντρα, θα είναι οι παιδαγωγοί των νέων στην επιχειρηματικότητα.
Πρέπει εν κατακλείδι να γνωρίζουν ότι την «επόμενη ημέρα», το πελατειακό κράτος που υπηρέτησαν και συνέβαλαν στην διαμόρφωση του, η κοινωνία ως πλατεία που πάνω της κάνουν περίπατο οι επιτήδειοι, δεν τίθεται απλά εν αμφιβόλω αλλά ότι τελείωσε. Ότι επαγγελματίες και επιχειρηματίες δεν είναι πελάτες τους αλλά τα ιστορικά υποκείμενα της οικονομικής ανασυγκρότησης και ανάπτυξης της χώρας.
Γι όλα αυτά έχουν πράγματι κάθε λόγο να ανησυχούν, καθώς το κάλεσμα τους προς «τα Επιμελητήρια της χώρας και τους κοινωνικούς εταίρους σε κοινή στάση. Να διαμορφώσουμε εμείς την εναλλακτική πρόταση, να συμβάλουμε και εμείς στις εθνικές διαπραγματεύσεις με τους δικούς μας ευρωπαίους ομολόγους» είναι ο ορισμός της υποκρισίας. Απαθείς θεατές της τραγωδίας της χώρας για πέντε χρόνια, και λιβανιστές των πολιτικών της εξαθλίωσης και της φτωχοποίησης των συνανθρώπων μας, ποιος να πιστέψει τώρα ότι τα δάκρυα και οι ανησυχίες τους είναι γι αυτούς, κι όχι για το σύστημα εξουσίας που τους συντηρεί πλουσιοπάροχα και τους κρατά στις θέσεις τους.
Τα καταστροφικά φορολογικά μέτρα που επιβλήθηκαν από τις μνημονιακές κυβερνήσεις, η πολιτική των εξοντωτικών προστίμων σε συνδυασμό με νόμους που παραβιάζουν το Σύνταγμα και την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, τα οποία είχαν ως συνέπεια επαγγελματίες και επιχειρήσεις να υφίστανται οικονομική εξόντωση, να φυλακίζονται και να οδηγούνται στην αυτοκτονία συνάνθρωποι μας, ουδόλως απασχόλησαν τις ηγεσίες των επιμελητηρίων. Καμία ανησυχία, καμιά αγωνιστική κινητοποίηση των μελών τους αλλά αντιθέτως, οι πρόεδροι των κυριότερων επιμελητηρίων αναπαρήγαγαν την επιχειρηματολογία της τρόικας και δικαιολογούσαν ως αναγκαία και σωτήρια τα εξοντωτικά μέτρα.
Με την ακύρωση της υποχρέωσης να είναι οι επαγγελματίες και οι επιχειρήσεις γραμμένοι σε επιμελητήρια αυτά απογυμνώθηκαν αστραπιαία. Τα μέλη εξαφανίστηκαν κι αυτό που απέμεινε είναι οι καρέκλες μαζί με τους μαρμαρωμένους παράγοντες, έμεινε ο σκληρός πυρήνας τους, ο οποίος γνωρίζει να κινεί τα νήματα και να αναλαμβάνει αποστολές προκειμένου να διατηρήσουν οι ίδιοι τις θέσεις τους.
Οι όψιμες αγωνίες τους γίνονται εντονότερες, καθώς γνωρίζουν ότι το πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης της κυβέρνησης Κοινωνικής Σωτηρίας, δεν προβλέπει την λειτουργία των Επιμελητηρίων ως μηχανισμών, και ότι πρώτιστο μέλημα είναι να μαζικοποιηθούν και να αποκατασταθεί αντιπροσωπευτικότητα με δημοκρατικές διαδικασίες. Οι εκατοντάδες χιλιάδες επαγγελματίες και μικρομεσαίες επιχειρήσεις οι οποίοι δεν συμμετέχουν στα Επιμελητήρια, γιατί θεωρούν ότι είναι χάσιμο χρόνου και χρημάτων, θα ανασυνταχθούν, θα συμβάλουν με τις προτάσεις τους στον σχεδιασμό εθνικών αναπτυξιακών πολιτικών, θα αποκαταστήσουν το κύρος του θεσμού και θα αναδείξουν νέες διοικήσεις.
Οι όψιμες αγωνίες τους λοιπόν, έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι δεν έχουν θέση στο νέο θεσμό, ο οποίος επανασχεδιάζεται εξ αρχής από την κυβέρνηση. Τα επιμελητήρια προβλέπεται να λειτουργούν με όρους ανοικτής επαγγελματικής και επιχειρηματικής κοινότητας, όπου ανατροφοδοτούνται από την δυναμική ενός εκάστου μέλους και που όλοι μαζί θα κερδίζουν από την υπεραξία που παράγουν συντονίζοντας τις παραγωγικές δυνάμεις τους. Τα επιμελητήρια θα συνδέονται ουσιαστικά με την τοπική αυτοδιοίκηση, την εκπαιδευτική κοινότητα, τα ερευνητικά κέντρα, θα είναι οι παιδαγωγοί των νέων στην επιχειρηματικότητα.
Πρέπει εν κατακλείδι να γνωρίζουν ότι την «επόμενη ημέρα», το πελατειακό κράτος που υπηρέτησαν και συνέβαλαν στην διαμόρφωση του, η κοινωνία ως πλατεία που πάνω της κάνουν περίπατο οι επιτήδειοι, δεν τίθεται απλά εν αμφιβόλω αλλά ότι τελείωσε. Ότι επαγγελματίες και επιχειρηματίες δεν είναι πελάτες τους αλλά τα ιστορικά υποκείμενα της οικονομικής ανασυγκρότησης και ανάπτυξης της χώρας.
Γι όλα αυτά έχουν πράγματι κάθε λόγο να ανησυχούν, καθώς το κάλεσμα τους προς «τα Επιμελητήρια της χώρας και τους κοινωνικούς εταίρους σε κοινή στάση. Να διαμορφώσουμε εμείς την εναλλακτική πρόταση, να συμβάλουμε και εμείς στις εθνικές διαπραγματεύσεις με τους δικούς μας ευρωπαίους ομολόγους» είναι ο ορισμός της υποκρισίας. Απαθείς θεατές της τραγωδίας της χώρας για πέντε χρόνια, και λιβανιστές των πολιτικών της εξαθλίωσης και της φτωχοποίησης των συνανθρώπων μας, ποιος να πιστέψει τώρα ότι τα δάκρυα και οι ανησυχίες τους είναι γι αυτούς, κι όχι για το σύστημα εξουσίας που τους συντηρεί πλουσιοπάροχα και τους κρατά στις θέσεις τους.
www.mikromes.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου