Η αναζήτηση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και η επίλυση των ενεργειακών προβλημάτων είναι κάτι που απασχολούσε και απασχολεί τους ανθρώπους. Μια λύση στο πρόβλημα της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, καθώς και σε άλλα ζητήματα που θα αναλύσουμε παρακάτω, επιχείρησε να δώσει ο φιλόδοξος Γερμανός αρχιτέκτονας και οραματιστής Herman Sörgel, στο διάστημα του μεσοπολέμου, σε μια εποχή κρίσης, στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και τις αρχές της δεκαετίας του 1930.
Οι συνθήκες που ώθησαν τον Herman Sörgel
Ο Α παγκόσμιος πόλεμος είχε αφήσει πίσω του εκατομμύρια νεκρούς Ευρωπαίους και μια Γερμανία με τσαλακωμένο ηθικό, γονατισμένη οικονομία και πληθυσμό οργισμένο για τους δυσβάσταχτους όρους της Συνθήκης των Βερσαλλιών. Ακόμα χειρότερα, οι πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές της εποχής, προέβλεπαν την μετατροπή της Αμερικής και των Ασιατικών κρατών σε υπερδυνάμεις, με πληθώρα εδαφών για καλλιέργεια και ορυκτών για εξόρυξη, απέναντι σε μια αποδυναμωμένη και αποκλεισμένη Ευρώπη.
Στις δύσκολες αυτές συνθήκες, ο Herman Sörgel αποφάσισε οτι έπρεπε να παρουσιάσει ένα σχέδιο με το οποίο -ούτε λίγο ούτε πολύ- θα έσωζε την Ευρώπη. Η πρώτη εκδοχή του σχεδίου ονομάστηκε Panropa, με την δεύτερη ανασκευασμένη εκδοχή να είναι η πιο γνωστή, με το όνομα Atlantropa.
Τι πρότεινε το Project Atlantropa
Το σχέδιο Atlantropa είχε σαν κεντρική ιδέα την κατασκευή ενός τεράστιου υδροηλεκτρικού φράγματος ανάμεσα σε Ισπανία και Μαρόκο, στο στενό του Γιβραλτάρ, μήκους σχεδόν 30 χιλιομέτρων, δαμάζοντας τα νερά που εισέρχονται από τον Ατλαντικό Ωκεανό προς τη Μεσόγειο. Ένα δεύτερο φράγμα θα κατασκευαζόταν στονΒόσπορο, αποκόπτωντας την Μεσόγειο από την Μαύρη Θάλασσα.
Σαν αποτέλεσμα, το επίπεδο της θάλασσας στη Μεσόγειο θα έπεφτε κατά περίπου 90 μέτρα, και 233.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα νέας γης (έκταση που ισοδυναμεί με 1,7 φορές της Ελλάδας) θα αναδύονταν, έτοιμα για αποίκιση και καλλιέργεια.
Το σχέδιο όμως δεν σταματούσε εκεί: Στη Νεα Γη που θα ένωνε με στεριά την Ιταλία με τη Σικελία, πλησιάζοντας πολύ κοντά στην Τυνησία, θα κατασκευαζόταν ένα τρίτο φράγμα, που θα αποτελούσε και δεύτερη γέφυρα ένωσης Ευρώπης-Αφρικής. Οι τεράστιες τουρμπίνες του φράγματος, θα κατέκλυζαν με νερό την Έρημο Σαχάρα, ενώνωντας την στα νότια με τη Λίμνη Τσαντ του Κογκό, δημιουργώντας μια «εσωτερική θάλασσα» στην Αφρική, έκτασης 350.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων! Σκοπός ήταν να μετατραπεί η άνυδρη Αφρική σε έναν αποικίσιμο χώρο, με πλήθος καλλιεργειών.
Η συνολική εκτιμώμενη ισχύς των φραγμάτων θα ανερχόταν σε 110.000 Megawatt, με το 50% αυτής προερχόμενης από το φράγμα του Γιβραλτάρ.
Atlantropa Institute
Ο Herman Sörgel προώθησε μανιωδώς το μεγαλεπίβολο σχέδιο του, Atlantropa, ιδρύωντας τον οργανισμό Atlantropa Institute, γράφοντας βιβλιά, δίνοντας διαλέξεις και συγκεντρώνοντας πλήθος οπαδών και χρηματοδοτών. Εξ’άλλου, ούτε λίγο ούτε πολύ υποσχόταν να εξαλείψει την πείνα, να δημιουργήσει νέες κατοικίσιμες εκτάσεις και να χαρίσει ανεξάντλητη ενέργεια και ενεργειακή αυτοτέλεια στην νεα υπερδύναμη που οραματίστηκε, την ενωμένη Ευρώπη και (ευρωκρατούμενη) Αφρική.
Με την άνοδο του κόμματος των NAZI στην ταραγμένη Γερμανία, ο Herman Sörgel βρήκε την ευκαιρία το 1933 να προτείνει στο ναζιστικό κόμμα να αναλάβουν το φιλόδοξο σχέδιο του, αλλά πήρε κατηγορηματικά αρνητική απάντηση: Οι ναζιστές δεν είχαν κανένα ενδιαφέρον για την Αφρική, ούτε τους ενδιέφερε η πρόοδος της Ευρώπης.
Το τέλος του σχεδίου Atlantropa
Επιβιώνοντας τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Herman Sörgel και το Atlantropa Institute συνέχισαν την προώθηση των ιδεών και την αναζήτηση υποστηρικτών και χρηματοδοτών. Όμως, το σχέδιο Atlantropa σταδιακά έχανε το ενδιαφέρον του κοινού, παρά τις συνεχείς προσπάθειες και ομιλίες του εμπνευστή του, που δεν το έβαζε κάτω. Τα Χριστούγεννα του 1952, ενώ πήγαινε σε ένα πανεπιστήμιο στο Μόναχο να δώσει διάλεξη, ο Herman Sörgel σκοτώθηκε εξαιτίας ατυχήματος (σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή) όταν ένα αυτοκίνητο χτύπησε το ποδήλατο του. Ο οδηγός του αυτοκινήτου δεν βρέθηκε ποτέ, αφήνοντας υπόνοιες οτι ίσως δεν ήταν ατύχημα.
Το Atlantropa Institute «άντεξε» μέχρι το 1960, οπότε και διαλύθηκε οριστικά, βάζοντας το Atlantropa στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Και αν…;
Αν γινόταν ποτέ πραγματικότητα, το σχέδιο Atlantropa θα είχε μεγάλες συνέπειες σε πολλά επίπεδα. Κατ’αρχήν, θα επηρρέαζε το κλίμα του πλανήτη σε παγκόσμια κλίμακα, με απρόβλεπτες συνέπειες για την εύθραυστη ισορροπία του. Επιπλέον, οι παράκτιες πόλεις της Μεσογείου θα είχαν σημαντικές επιπτώσεις, καθώς δεν θα ήταν πια παράκτιες, τα λιμάνια τους θα αχρηστεύονταν και η τοπική οικονομία θα δεχόταν ισχυρό πλήγμα. Οι κατοικημένες περιοχές του Κογκό που θα παραδίδονταν στο νερό, θα μετακινούσαν (βίαια) τεράστιες ομάδες πληθυσμού, δημιουργώντας περιβαλλοντικούς πρόσφυγες.
Σήμερα, το Project Atlantropa έχει περάσει στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας, και έχει χαρακτηριστεί ένα από τα πιο μεγαλομανή σχέδια του 20ου αιώνα. Έχει επηρρεάσει πλήθος συγγραφέων, που περιγράφουν στοιχεία του στα βιβλία τους, καθώς και στη ταινία Star Trek: The Motion Picture (2009) [ «Kirk had shuttled immediately across the Mediterranean basin to the massive old hydroelectric complex at Gibraltar..» ]
http://www.viewz.gr/
www.fotavgeia.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου