Την πόλη Σεντζεν την έχετε ακουστά? Εγώ την έμαθα όταν πήγαινα γυμνάσιο μέσα από τις σελίδες του National Geographic το οποίο είχε ένα εκτενές αφιέρωμα στις ειδικές οικονομικές ζώνες της Κίνας.
Οι ειδικές οικονομικές ζώνες της Κίνας είναι 5 περίπου περιοχές (χάρτης κάτω δεξιά) όπου το διεθνές κεφάλαιο, η οικονομία της αγοράς και ο καπιταλισμός μπορούν να πατήσουν πόδι στο Κινεζικό έδαφος και να κάνουν "δουλειές".
Ανάμεσα σε αυτές τις ζώνες και την υπόλοιπη Κίνα υπάρχουν εσωτερικά σύνορα τα οποία είναι φρουρούμενα καθώς και καλυμμένα με συρματοπλέγμα.
Για να περάσει κάποιος από την "εσωτερικη- υπόλοιπη " Κίνα σε αυτές τις ζώνες χρειάζεται ειδικά χαρτιά που να βεβαιώνουν ότι είναι πχ εκπαιδευμένος και εξειδικευμένος σε κάτι, δηλαδή πρέπει να πληρεί κάποια κριτήρια.
Εκατομμύρια κινέζοι έχουν περάσει στην άλλη πλευρά λοιπόν και δουλεύουν στα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις που τροφοδοτούν τον κόσμο με το 100% σχεδόν των προιόντων με την ετικέτα "Μade in China".
Οι χαμηλοί μισθοι (περίπου 90 δολλάρια το μήνα) , και τα εξαντλητικά ωράρια έχουν ως αποτέλεσμα ένα ανταγωνιστικό κόστος παραγωγής.
Η εκμετάλλευση αυτής της φθηνής εργατικής δύναμης είναι που έχει οδηγήσει πολλά προιόντα που χρησιμοποιούμε στην καθημέρινότητά μας σε πολύ χαμηλότερες τιμές χρόνο με το χρόνο. Σκληροί δίσκοι, ψηφιακές μηχανές και γενικά ηλεκτρονικά και ψηφιακά προιόντα παράγονται με τον "τόνο" και γι αυτό εμείς απολαμβάνουμε "ανταγωνιστικές" τιμές.
Ένα χαρακτηριστηκό παράδειγμα που ξέρετε όλοι είναι τα Jumbo. Τα πάντα, αλλά τα πάντα που πουλάνε τα Jumbo είναι "made in China". Τασάκια, ποτήρια, παιχνίδια, χριστουγεννιάτικα στολίδια και ότι μικρο-παπαριά υπάρχει εκεί μέσα κατασκευάζεται στις ειδικές οικονομικές ζώνες από τους σύγχρονους σκλάβους της ελεύθερης αγοράς.
Για να μπορούμε εμείς να ζούμε στον ωραίο μικρόκοσμό μας και να παλεύουμε για περισσότερα στην Ευρώπη μας κάποιοι άλλοι αυτοκτονούν από το άγχος και την πίεση κάτω από την οποία δουλέυουν.
Για να αλλάξει ο κόσμος από το iphone και το ipod όπως παινευόταν ο Steven Jobs ότι έκανε, οι εργαζόμενοι ή καλύτερα τα ρομποτάκια που έφτιαχναν τα μαραφέτια αυτά δούλευαν υπό καθεστώς τρομοκρατίας και απίστευτης ψυχολογικής πίεσης στα εργοστάσια ή πιο ορθά στα κάτεργα της foxconn.
Για να μπορούμε εμείς να στείλουμε λουλούδια στη γκόμενα με ένα κλικ ή να ικανοποιήσουμε την κάθε πλαστή μαλακό ανάγκη μας κάποιοι πεθαίνουν και βασανίζονται καθημερινά στα πέρατα του κόσμου.
Για να μπορεί το παιδί μας να τα έχει όλα και να είναι χαρούμενο κάποια παιδιά μεγαλώνουν χωρίς τις μανάδες τους.
Οπότε ας δούμε λίγο παραέξω και ας μην εθελοτυφλούμε. Μπορεί αυτή η "ανάπτυξη" να μας χτυπήσει σύντομα την πόρτα.
Ανάμεσα σε αυτές τις ζώνες και την υπόλοιπη Κίνα υπάρχουν εσωτερικά σύνορα τα οποία είναι φρουρούμενα καθώς και καλυμμένα με συρματοπλέγμα.
Για να περάσει κάποιος από την "εσωτερικη- υπόλοιπη " Κίνα σε αυτές τις ζώνες χρειάζεται ειδικά χαρτιά που να βεβαιώνουν ότι είναι πχ εκπαιδευμένος και εξειδικευμένος σε κάτι, δηλαδή πρέπει να πληρεί κάποια κριτήρια.
Εκατομμύρια κινέζοι έχουν περάσει στην άλλη πλευρά λοιπόν και δουλεύουν στα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις που τροφοδοτούν τον κόσμο με το 100% σχεδόν των προιόντων με την ετικέτα "Μade in China".
Οι χαμηλοί μισθοι (περίπου 90 δολλάρια το μήνα) , και τα εξαντλητικά ωράρια έχουν ως αποτέλεσμα ένα ανταγωνιστικό κόστος παραγωγής.
Η εκμετάλλευση αυτής της φθηνής εργατικής δύναμης είναι που έχει οδηγήσει πολλά προιόντα που χρησιμοποιούμε στην καθημέρινότητά μας σε πολύ χαμηλότερες τιμές χρόνο με το χρόνο. Σκληροί δίσκοι, ψηφιακές μηχανές και γενικά ηλεκτρονικά και ψηφιακά προιόντα παράγονται με τον "τόνο" και γι αυτό εμείς απολαμβάνουμε "ανταγωνιστικές" τιμές.
Ένα χαρακτηριστηκό παράδειγμα που ξέρετε όλοι είναι τα Jumbo. Τα πάντα, αλλά τα πάντα που πουλάνε τα Jumbo είναι "made in China". Τασάκια, ποτήρια, παιχνίδια, χριστουγεννιάτικα στολίδια και ότι μικρο-παπαριά υπάρχει εκεί μέσα κατασκευάζεται στις ειδικές οικονομικές ζώνες από τους σύγχρονους σκλάβους της ελεύθερης αγοράς.
Για να μπορούμε εμείς να ζούμε στον ωραίο μικρόκοσμό μας και να παλεύουμε για περισσότερα στην Ευρώπη μας κάποιοι άλλοι αυτοκτονούν από το άγχος και την πίεση κάτω από την οποία δουλέυουν.
Για να αλλάξει ο κόσμος από το iphone και το ipod όπως παινευόταν ο Steven Jobs ότι έκανε, οι εργαζόμενοι ή καλύτερα τα ρομποτάκια που έφτιαχναν τα μαραφέτια αυτά δούλευαν υπό καθεστώς τρομοκρατίας και απίστευτης ψυχολογικής πίεσης στα εργοστάσια ή πιο ορθά στα κάτεργα της foxconn.
Για να μπορούμε εμείς να στείλουμε λουλούδια στη γκόμενα με ένα κλικ ή να ικανοποιήσουμε την κάθε πλαστή μαλακό ανάγκη μας κάποιοι πεθαίνουν και βασανίζονται καθημερινά στα πέρατα του κόσμου.
Για να μπορεί το παιδί μας να τα έχει όλα και να είναι χαρούμενο κάποια παιδιά μεγαλώνουν χωρίς τις μανάδες τους.
Οπότε ας δούμε λίγο παραέξω και ας μην εθελοτυφλούμε. Μπορεί αυτή η "ανάπτυξη" να μας χτυπήσει σύντομα την πόρτα.
Πηγη http://koliri84.weebly.com/
www.mikromes.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου