ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΕΒ

ΧΑΡΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

72 ΔΡΑΣΕΙΣ

ΣΕ

12 ΤΟΜΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ & ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΩΝ

1) ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Υπουργείο Οικονομικών

Ο ΣΕΒ επιθυμεί να συμβάλει με συγκεκριμένες προτάσεις στην εμπέδωση ενός σταθερού, δίκαιου και αποτελεσματικού φορολογικού περιβάλλοντος, το οποίο θα επιταχύνει την επίλυση φορολογικών θεμάτων διαφόρων κλάδων της επιχειρηματικής δραστηριότητας και παράλληλα θα διαμορφώσει τις προϋποθέσεις ευνοϊκού επενδυτικού κλίματος.

Η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής πρέπει να γίνει κυρίαρχος στόχος της ασκούμενης πολιτικής. Είναι κρίσιμο να συνεχισθεί  με αμείωτο ρυθμό η φορολογική μεταρρύθμιση και να υποστηριχθεί ο θεσμός και ο ρόλος και της ανεξάρτητης Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων. Ωστόσο, σήμερα και παρά τα σημαντικά βήματα εκσυγχρονισμού που έχουν επέλθει, η σχέση των καλόπιστων φορολογούμενων με τη Διοίκηση δοκιμάζεται.

Υπάρχουν, για παράδειγμα, περιπτώσεις που κάποιοι υπερβολικοί συντελεστές οδηγούν τελικά σε μειωμένα έσοδα ή σε μειωμένη εισπραξιμότητα του κράτους, (ειδικοί φόροι κατανάλωσης στα ενεργειακά προϊόντα για βιομηχανική χρήση, φόροι στις κινητές τηλεπικοινωνίες κα). Μία εκλογίκευση συντελεστών στις περιπτώσεις αυτές μπορεί να αποδειχθεί όχι μόνο φορολογικά ουδέτερη αλλά και τελικά επωφελής για τα δημόσια έσοδα. Η παρατήρηση αυτή αφορά και το θέμα των υψηλών, με διεθνή δεδομένα, ασφαλιστικών εισφορών και φόρων που επιβαρύνουν την παραγωγική εργασία στον ιδιωτικό τομέα.

Στο πλαίσιο αυτό προτείνουμε στο Υπουργείο Οικονομικών να σχεδιάσει και  να υλοποιήσει οκτώ δέσμες πολιτικών:

1.                  Εθνική στρατηγική καταπολέμησης της φοροδιαφυγής στο ΦΠΑ.

2.                  Καθιέρωση ηλεκτρονικών πληρωμών σε όλο το φάσμα συναλλαγών των καταναλωτών με δημόσιο και επιχειρήσεις.

3.                  Συμψηφισμό των σωρευμένων ζημιών με τα κέρδη της εκάστοτε επόμενης δεκαετίας (τροποποίηση του άρθρου 27 του Ν. 4172/2013).

4.                  Ενεργοποίηση της συσταθείσας επιτροπής διαβούλευσης για την πρόληψη και αντιμετώπιση των φορολογικών και τελωνειακών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η αγορά.

5.                  Διατήρηση του φορολογικού πιστοποιητικού όπως ισχύει σήμερα βάσει του προγράμματος ελέγχου της φορολογικής διοίκησης.

6.                  Ολοκλήρωση της έκδοσης των απαιτούμενων ερμηνευτικών εγκυκλίων του νέου ΚΦΕ.

7.                  Επιστροφή ΦΠΑ εντός 90 ημερών στις συνεπείς επιχειρήσεις.

8.                  Εξισορρόπηση του φορολογικού κόστους των επιχειρήσεων για τη μισθωτή εργασία, όπου σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ καταγράφεται μεγάλη επιβάρυνση σε φόρους και εισφορές για την Ελλάδα.

2) ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ

Υπουργεία Οικονομικών, Οικονομίας και Τράπεζα της Ελλάδος

Η Ελλάδα κλήθηκε το 2010 να αντιμετωπίσει βίαια την πραγματικότητα των δημοσιονομικών και εμπορικών ελλειμμάτων που είχε αποφύγει να δει κατάματα για δεκαετίες. Η διαχείριση της κρίσης οδήγησε, μέσω πολλών και σκληρών, θυσιών  στην απαλοιφή αυτών των δυο ελλειμμάτων.  Το ρίσκο της χώρας, ωστόσο, είχε και έχει ένα τεράστιο κόστος για την παραγωγική οικονομία, καθώς εκδιώκει από την Ελλάδα ρευστότητα και αποθαρρύνει επενδύσεις, συνεργασίες και εμπορικές συναλλαγές ξένων με Ελληνικές εταιρείες.

Το πρόβλημα χρηματοδότησης της ιδιωτικής οικονομίας μπορεί να αποτυπωθεί με δυο εμφανείς τρόπους: α) το ψηλό κόστος χρηματοδότησης όταν αυτή είναι διαθέσιμη και β) την αδυναμία πρόσβασης σε χρηματοδότηση.  Υπάρχουν και λιγότερο εμφανείς διαστάσεις του προβλήματος: Ελληνικές επιχειρήσεις κερδίζουν έργα και πελάτες στο εξωτερικό και όταν έρχεται η ώρα υπογραφής σύμβασης και διασαφήνισης των οικονομικών λεπτομερειών της συναλλαγής το «Ελληνικό ρίσκο» και ο αποκλεισμός των Ελληνικών τραπεζών από σειρά διεθνών συναλλαγών οδηγούν στην απώλεια της συνεργασίας.

Υπάρχουν επιχειρήσεις με εξαιρετικές επιδόσεις, σε κάθε κλάδο και μέγεθος, που ακόμα και μέσα στο περιβάλλον αυτό έχουν προσελκύσει επενδυτές, χρηματοδότηση και πελατεία στο εσωτερικό και εξωτερικό. Το βασικότερο πρόβλημα σε αυτές τις επιχειρήσεις είναι το κόστος. Το «Ελληνικό ρίσκο», το ρίσκο που προκύπτει από τις επιλογές των διαδοχικών πολιτικών ηγεσιών δηλαδή, μεταφράζεται σε ακριβότερο χρήμα.

Οι επιχειρήσεις αυτές έχουν κόστος χρήματος 8% ή 10% όταν ένας ξένος ανταγωνιστής τους έχει κόστος χρήματος 2%. Αλλά είναι τόσο καλές που ακόμα και με αυτό το επιπλέον μη μισθολογικό κόστος κερδίζουν διεθνώς πελάτες. Υπάρχουν όμως και πολλές αξιόλογες επιχειρήσεις με ανταγωνιστικά προϊόντα και υπηρεσίες  που δεν μπορούν να παραμείνουν ανταγωνιστικές με τόσο επιβαρυντικούς όρους χρηματοδότησης. Αυτό αποτυπώνεται στα μεγέθη τους και συνεπάγεται συχνά και τον πλήρη αποκλεισμό τους από κάθε είδος χρηματοδότησης.  Οι επιχειρήσεις αυτές αποτελούν τον κορμό του μέσου όρου της παραγωγής για τον οποίο οι συνθήκες χρηματοδότησης των τελευταίων πέντε ετών είναι απαγορευτικές.

Σε μια οικονομία με χαμηλό επίπεδο θεσμικής θωράκισης, όπου οι επενδυτές δεν εμπιστεύονται ότι το κράτος και η δικαιοσύνη προστατεύουν με ταχύτητα, αποτελεσματικότητα και προσήλωση τις συμφωνίες η μη τραπεζική χρηματοδότηση ειδικά προς μικρότερες επιχειρήσεις είναι αδύνατον να αναπτυχθεί. Συνεπώς η τραπεζική χρηματοδότηση παραμένει ως βασικός μηχανισμός διοχέτευσης ρευστότητας, ειδικά προς τις μικρότερες και λιγότερο διακεκριμένες επιχειρήσεις. Προϋπόθεση για το τελευταίο είναι όμως οι ελληνικές τράπεζες να αποκτήσουν πρόσβαση υπό εύλογους όρους στις διεθνείς αγορές για να αντλήσουν κεφάλαια σε ανταγωνιστικό κόστος –εξέλιξη που είναι άμεσα συνδεδεμένη με το πολιτικό ρίσκο της χώρας.

Επιπλέον, υπάρχει σήμερα ένα ιστορικό πολιτικών επιλογών που είχαν σαν αποτέλεσμα ιδιώτες επενδυτές που εμπιστεύτηκαν τη χώρα και επένδυσαν σε αυτή να καταγράφουν σημαντικές απώλειες. Η άσκηση ενίσχυσης της εμπιστοσύνης των επενδυτών, ώστε να επενδύσουν στο άμεσο μέλλον κεφάλαια σε υποδομές, σε νέες δραστηριότητες ή σε διάσωση βιώσιμων επιχειρήσεων συνεπώς δεν ξεκινάει από μηδενική βάση αλλά πρέπει να υπερκεράσει τις υφιστάμενες αρνητικές εμπειρίες των επενδυτών.

Στο πλαίσιο αυτό προτείνουμε στα Υπουργεία Οικονομικών και Ανάπτυξης, σε συνεργασία με την Τράπεζα της Ελλάδος, να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν εννιά δέσμες πολιτικών:

1.      Διακοπή της πρακτικής του κράτους να καλύπτει τα ταμειακά ελλείμματα αντλώντας ρευστότητα από το τραπεζικό σύστημα και στερώντας τη ρευστότητα αυτή από την παραγωγική οικονομία.

2.      Πραγματική εξόφληση των υποχρεώσεων του κράτους προς την παραγωγική οικονομία.

3.      Βελτιώσεις στο θεσμικό πλαίσιο για την αναδιάρθρωση επιχειρήσεων με γνώμονα ειδικά την αυξημένη ευελιξία αναζήτησης εξειδικευμένων λύσεων κατά περίπτωση.

4.      Θεσμοθέτηση εναλλακτικών τρόπων χρηματοδότησης των επιχειρήσεων εκτός του τραπεζικού συστήματος.

5.      Πλήρη ενεργοποίηση της Επενδυτικής Τράπεζας.

6.      Παρακολούθηση της εφαρμογής του νέου πλαισίου διευθέτησης οφειλών και αντιμετώπισης των μη κανονικά εξυπηρετούμενων δανείων και υιοθέτηση βελτιώσεων όταν καταγράφεται ότι αυτές θα είναι επωφελείς για την ανάκαμψη της οικονομίας.

7.      Μείωση κόστους μεταβίβασης εταιρικών μεριδίων και στοιχείων ενεργητικού.

8.      Απομάκρυνση φορολογικών αντικινήτρων που αποτρέπουν τις τιτλοποιήσεις επιχειρηματικών δανείων και την επένδυση ιδιωτών σε αμοιβαία εταιρικών δανείων.

9.      Κατάλληλη θεσμική παρέμβαση ώστε η ΕΚΤ να βελτιώσει το discount για τα Ελληνικά ομόλογα, που λαμβάνει σαν ενέχυρο, από 57% σε 90% και να αναγνωρίσει ως ενέχυρο και τα τιτλοποιημένα Ελληνικά εταιρικά ομόλογα.

3) ΜΕΙΩΣΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ

Υπουργεία Παραγωγικής Ανασυγκρότησης και Οικονομικών

Το κόστος παραγωγής της βιομηχανίας επηρεάζεται από τα ενεργειακά τιμολόγια. Ιδιαίτερα δε για τις βιομηχανίες έντασης ενέργειας, οι οποίες συνθέτουν ένα από τα πλέον δυναμικά και εξωστρεφή δείγματα του παραγωγικού μας ιστού, το ενεργειακό κόστος αποτελεί σήμερα το 30-50% του κόστους παραγωγής-μεταποίησης.

Εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι το ανταγωνιστικό συνολικό κόστος ενέργειας είναι προϋπόθεση για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της βιομηχανίας, κάτι που μεταφράζεται σε εξαγωγές, παραγωγικές επενδύσεις και νέες θέσεις εργασίας, ενώ για τις ενεργοβόρες βιομηχανίες συνιστά παράγοντα που επηρεάζει αποφασιστικά την ίδια τη βιωσιμότητά τους.

Όλες οι ευρωπαϊκές χώρες στηρίζουν την εθνική τους βιομηχανία, εξασφαλίζοντας με τη χρήση διαφόρων εργαλείων την πρόσβαση σε ανταγωνιστικό κόστος ενέργειας και χαμηλές ρυθμιζόμενες  χρεώσεις και φόρους που διαμορφώνουν ένα συνολικό κόστος ενέργειας σημαντικά χαμηλότερο του ελληνικού ως και 30-40%.

Προκύπτει κατά συνέπεια ότι για να εξασφαλισθεί η επιβίωση των παραγωγικών μονάδων στο περιβάλλον της παγκοσμιοποίησης, χρειάζεται δραστική μείωση του τελικού κόστους των ενεργειακών προϊόντων που χρησιμοποιεί η βιομηχανία και ιδιαίτερα της ηλεκτρικής ενέργειας και του φυσικού αερίου σε επίπεδα ανάλογα των Ευρωπαίων ανταγωνιστών. Μάλιστα, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του ΙΟΒΕ (Δεκέμβριος 2014) αναδεικνύει τις άμεσες θετικές επιπτώσεις από μία τέτοια απόφαση σε όρους απασχόλησης (12.500 ΜΘΕ) και προστιθέμενης αξίας στην ελληνική οικονομία (αύξηση κατά 623 MEURO ετησίως).

Στο πλαίσιο αυτό προτείνουμε στα Υπουργεία Περιβάλλοντος και Οικονομικών να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν τρεις δέσμες πολιτικών:

1.      Μείωση του επιπέδου ΕΦΚ που επιβάλλεται στο Φυσικό Αέριο που προορίζεται για βιομηχανική χρήση και για ηλεκτροπαραγωγή. Επισημαίνεται ότι η υιοθετηθείσα από την Ελλάδα επιβάρυνση μέσω του Ν. 3986/2011 ανέρχεται σε 5,4 € ΜW/h, τιμή που είναι διπλάσια του ευρωπαϊκού μέσου όρου και δεκαπλάσια του προβλεπόμενου από την Οδηγία 2003/96/ΕΚ ελάχιστου επιπέδου (0,54 € ΜW/h).

2.      Συμβάσεις παροχής υπηρεσιών διακοπτόμενου φορτίου και άμεση ενεργοποίηση της σχετικής πρόβλεψης του Ν. 4203/13 μέσω της οριστικοποίησης του σχετικού σχεδίου Υπουργικής Απόφασης από τον ΑΔΜΗΕ και την υπογραφή του από τους αρμόδιους Υπουργούς. Πρόκειται για μία αμειβόμενη υπηρεσία που παρέχεται από μεγάλους βιομηχανικούς καταναλωτές ηλεκτρικής ενέργειας προς τους διαχειριστές του Συστήματος και συνίσταται κατά κανόνα στην επ’ αμοιβή περικοπή φορτίου για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα με στόχο τη διασφάλιση της ευστάθειας του συστήματος μέσω της παροχής των αναγκαίων εφεδρειών και κατ’ επέκταση την αποφυγή blackout και την αντιμετώπιση των διακυμάνσεων του φορτίου λόγω της στοχαστικότητας της παραγωγής των μονάδων ΑΠΕ. Αποτελεί ένα από τα κατ’ εξοχήν προωθούμενα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή μέτρα για τη διασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας των αγορών ηλεκτρισμού.

3.      Ενσωμάτωση στο Εθνικό Δίκαιο των κατευθυντηρίων γραμμών (EEAG) για κρατικές ενισχύσεις στους τομείς του περιβάλλοντος και της ενέργειας για την περίοδο 2014-2020 (SWD (2014) 139, 140).  Οι νέες κατευθυντήριες γραμμές που εξέδωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις 9 Απριλίου 2014 στοχεύουν κατά κύριο λόγο στην υιοθέτηση μέτρων για ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ενεργοβόρου ευρωπαϊκής βιομηχανίας σε αντιστάθμισμα των εφαρμοζόμενων πολιτικών στους τομείς ενέργειας και κλιματικής αλλαγής. Στο πλαίσιο της διαμόρφωσης του σχεδίου προσαρμογής/συμμόρφωσης στις EEAG μέχρι την 1/7/2015,επείγει η επανεργοποίηση της Επιτροπής που έχει συσταθεί για τον σκοπό αυτό από το ΥΠΕΚΑ. Με δεδομένο ότι οι κατευθυντήριες γραμμές παρέχουν δυνατότητα ελάφρυνσης ή/και απαλλαγής επιλεγμένων κλάδων της ενεργοβόρου βιομηχανίας, με τρόπο συμβατό με το ευρωπαϊκό δίκαιο ανταγωνισμού, προτείνεται η σύνθεση της Επιτροπής να συμπεριλάβει και εκπρόσωπο της βιομηχανίας, ο οποίος και θα αναδείξει τα ενδεδειγμένα σχετικά μέτρα.

4) ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ

Υπουργεία Οικονομίας και Παιδείας

Η βιομηχανική πολιτική βρίσκεται από το 2010 στο επίκεντρο των ευρωπαϊκών πρωτοβουλιών ως μια εκ των βασικών διαρθρωτικών πτυχών για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, την οικονομική ανάπτυξη και την ενίσχυση της ευρωπαϊκής ανταγωνιστικότητας, την αναγέννηση της παραγωγικής (μεταποιητικής) βάσης της Ευρώπης, την προσέλκυση επενδύσεων, καθώς και τη στήριξη και ενίσχυση της απασχόλησης.

Στην Ελλάδα, η έξοδος από την κρίση εξαρτάται από την ικανότητα της οικονομίας να οργανώσει την αναγκαία επενδυτική κινητοποίηση στη βιομηχανία, και η επανάκτηση του χαμένου μεριδίου της μεταποίησης στο ΑΕΠ. Το τελευταίο συνδέεται άμεσα με την ανάπτυξη καινοτομίας και νέων τεχνολογιών, τη βελτίωση της παραγωγικότητας της οικονομίας και την αξιοποίηση όλων των παραγωγικών παραγόντων. 

Η ελληνική κρίση δεν είναι μόνο δημοσιονομική ή οικονομική. Είναι και κρίση επενδύσεων. Η παραγωγική βάση της οικονομίας στο σύνολο της έχει τρωθεί σημαντικά κατά την περίοδο της κρίσης. Η ελληνική βιομηχανία λειτουργεί υπό αντίξοες συνθήκες κόστους (χρήματος και ενέργειας κυρίως) και τα ελληνικά προϊόντα δέχονται μεγάλες ανταγωνιστικές πιέσεις στις οποίες δυσκολεύονται να αντεπεξέλθουν. Η έλλειψη ρευστότητας δυσχεραίνει τις επιχειρηματικές προοπτικές τόσο των υφιστάμενων όσο και των νέων επιχειρήσεων. Η παραγωγή και αξιοποίηση της καινοτομίας κινείται σε χαμηλά επίπεδα ενώ οι επενδύσεις (ιδιωτικές και δημόσιες) σε Έρευνα και Ανάπτυξη υστερούν σημαντικά των εταίρων στην ΕΕ αλλά και των ανταγωνιστών μας. Οι επιδόσεις της Ελλάδας σε όρους Έρευνας, καινοτομίας και τεχνολογικής ανάπτυξης υστερούν σημαντικά των εταίρων και των ανταγωνιστών μας.

Η ανάπτυξη καινοτόμου επιχειρηματικότητας από το επιστημονικό δυναμικό της χώρας αντιμετωπίζει πολλά εμπόδια (πνευματική ιδιοκτησία μεταξύ ερευνητή, επιχειρηματία και ΑΕΙ, ρευστότητα και δανειοδότηση, κίνητρα, φορολογία, κοκ). Το μοντέλο της οριζόντιας διασποράς πόρων (κυρίως του ΕΣΠΑ) έχει κλείσει τον κύκλο του τόσο θεσμικά (βλ. οργάνωση και κανόνες του νέου ΕΣΠΑ 2014-2020) όσο και ουσιαστικά στο πλαίσιο του διεθνούς ανταγωνισμού. Απαιτείται ο εντοπισμός τεχνολογικών προτεραιοτήτων.

Τέλος, η κρίση έχει οδηγήσει πολλά από τα καλύτερα εκπαιδευμένα μυαλά της νέας γενιάς να αναζητήσουν την τύχη τους στο εξωτερικό, όμως η αποτελεσματική πολιτική για την καινοτομία είναι το βασικό ανάχωμα για την αντιστροφή του brain drain και την υποκατάσταση των εισαγωγών. Ενώ και η οργανωμένη και συστηματική ενημέρωση επιχειρήσεων και  κράτους για τις τεχνολογικές εξελίξεις, προκλήσεις και δυνατότητες είναι ελλιπείς όπως ελλιπής είναι και η στρατηγικού χαρακτήρα πληροφόρηση.

Στο πλαίσιο αυτό προτείνουμε στα Υπουργεία Ανάπτυξης και Παιδείας να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν τις ακόλουθες εφτά δέσμες πολιτικών:

1.      Θεσμοθέτηση Επιχειρηματικών Συμβουλίων για τους βασικούς παραγωγικούς τομείς της οικονομίας με αποστολή την άμεση εκπόνηση Σχεδίων Ανάπτυξης του με έμφαση την καινοτομία, την εξωστρέφεια και τις δεξιότητες των εργαζομένων. Τα Σχέδια αυτά πρέπει να αποτελέσουν βασικές τομεακές συμφωνίες μεταξύ πολιτείας και επιχειρηματικής κοινότητας με εκατέρωθεν υποχρεώσεις και δικαιώματα και με στόχο την επεξεργασία πολιτικών στήριξης της βιομηχανίας, δημιουργίας θέσεων εργασίας και αποδοτικότητας των επενδύσεων.

2.      Ριζική αναθεώρηση του πλαισίου παροχής επενδυτικών κινήτρων (Αναπτυξιακός Νόμος) μετά από ολοκληρωμένη αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας του ως προς την ανταγωνιστικότητα της βιομηχανίας και την αποκεντρωμένη ανάπτυξη.

3.      Σχεδιασμός νέων εργαλείων ανακυκλούμενης χρηματοδότησης με στόχο τη σταδιακή αντικατάσταση των αμφιβόλου αποτελεσματικότητας άμεσων ενισχύσεων.

4.      Οργανωμένη υποστήριξη της παρουσίας ερευνητών και επιχειρήσεων σε διεθνείς αναδυόμενες αγορές στις οποίες υπάρχει ήδη αξιόλογη ελληνική παρουσία, μέσα από τη δημιουργία νέου μοντέλου συνεργασίας Δημοσίου και Ιδιωτικού τομέα με την ουσιαστική συμμετοχή των μεγάλων βιομηχανικών εταίρων με επίκεντρο τις Συμπράξεις Δημοσίου Ιδιωτικού Τομέα σε τομείς τεχνολογικής προτεραιότητας.

5.      Άμεση συγκρότηση Δικτύου Ανάπτυξης Καινοτομίας στη βάση του Πρωτοκόλλου Συνεργασίας ΣΕΒ-ΓΓΕΤ. Αποστολή του Δικτύου είναι η οργάνωση της συνεργασίας μεταξύ επιχειρήσεων και ερευνητών σε νέες βάσεις  στους κρίσιμους παραγωγικούς τομείς για την οικονομία. Το Δίκτυο  αποσκοπεί στην οργανωμένη διαμεσολάβηση για τη δημιουργία οικοσυστημάτων καινοτομίας, την αύξηση της παραγωγής καινοτομίας από τις επιχειρήσεις και τη βελτίωση των οικονομικών και επιστημονικών δυνατοτήτων της ελληνικής ερευνητικής κοινότητας. 

6.      Θεσμοθέτηση ειδικού καθεστώτος, και μητρώου, ειδικά για τις νέες καινοτόμες επιχειρήσεις με ειδική χρηματοδοτική, φορολογική και ασφαλιστική μεταχείριση.

7.      Βελτίωση της ικανότητας παρακολούθησης της επιχειρηματικότητας και εντοπισμού σύνθετων συστημάτων τεχνολογίας μέσα από την ενίσχυση των μηχανισμών στρατηγικής πληροφόρησης της επιχειρηματικής κοινότητας.

5) ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗΣ

Υπουργεία Οικονομίας και Παραγωγικής Ανασυγκρότησης

Η αδειοδότηση έργων και δραστηριοτήτων αποτελούσε ανέκαθεν κατ’ εξοχήν εμπόδιο για ανάληψη επιχειρηματικών πρωτοβουλιών εξαιτίας των χρονοβόρων και δαπανηρών διαδικασιών που τη χαρακτήριζαν και –σε συνδυασμό και με το χωροταξικό έλλειμμα- της απουσίας ασφάλειας δικαίου. Η ενεργοποίηση του Ν. 4014/11 έχει επιφέρει σημαντικές βελτιώσεις στη διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης διασφαλίζοντας την περιβαλλοντική προστασία σε συνδυασμό με ελάφρυνση των διαδικασιών και σύντμηση των χρόνων με τις επιδόσεις του συστήματος να είναι πλέον συγκρίσιμες με τις αντίστοιχες άλλων χωρών της Ε.Ε. Την ίδια στιγμή όμως καθυστερεί σημαντικά η ενεργοποίηση του θεσμικού πλαισίου για την αδειοδότηση ως προς την εγκατάσταση και λειτουργία (Ν. 4262/14) που ως Νόμος Πλαίσιο συνιστά κορυφαία μεταρρύθμιση ως προς τις σχετικές διαδικασίες.

Κύριο χαρακτηριστικό της μεταρρύθμισης συνιστά η δήλωση συμμόρφωσης του αδειοδοτούμενου σε συγκεκριμένες προδιαγραφές και δεσμεύσεις και ο εκ των υστέρων έλεγχος από την Πολιτεία με τη συνδρομή διαπιστευμένων ελεγκτικών φορέων για διαπίστωση της τήρησης των δηλωθέντων.

Στο πλαίσιο αυτό προτείνουμε στα Υπουργεία Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν τις ακόλουθες 2 δέσμες πολιτικών:

1.      Άμεση προώθηση των προβλεπομένων για τις βιομηχανικές δραστηριότητες (είναι αποκλειστική αρμοδιότητα του ΥΠΟΙΑΝ, ο δε προηγούμενος σχετικός Νόμος 3982/2011 Μέρος Β’ αποτελεί ένα καλό σημείο εκκίνησης, δεδομένου ότι η λογική του σε κάποια σημεία προσεγγίζει αυτήν του Ν. 4223).

2.      Συντονισμό των ενεργειών για εναρμόνιση των αδειοδοτικών διαδικασιών των υπολοίπων Υπουργείων που εποπτεύουν δραστηριότητες που προχωρούν σε επενδύσεις (π.χ. Υπουργεία Τουρισμού, Αγροτικής Ανάπτυξης-Τροφίμων, ΥΠΕΚΑ) με τις διατάξεις του Νόμου-Πλαισίου.

6) ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

Υπουργεία Παραγωγικής Ανασυγκρότησης και Οικονομίας

Το υφιστάμενο χωροταξικό έλλειμμα σε συνδυασμό με την απουσία καθεστώτος χρήσεων γης αποτελεί κύριο παράγοντα αβεβαιότητας για τον σχεδιασμό επενδύσεων. Παράλληλα η συνεπαγόμενη ασφάλεια δικαίου έχει προκαλέσει κατά καιρούς σημαντικά προβλήματα έχοντας ακόμα ακυρώσει ήδη δρομολογημένες επενδυτικές πρωτοβουλίες παρά το γεγονός ότι αυτές είχαν αδειοδοτηθεί.

Για τον λόγο αυτό θα πρέπει να δρομολογηθεί εκτεταμένη και σε βάθος διαβούλευση μεταξύ του Υπουργείου Ανάπτυξης, του Υπουργείου Περιβάλλοντος, των λοιπών συναρμόδιων φορέων και της βιομηχανίας, για τον εντοπισμό των σημερινών προβλημάτων και τη συντονισμένη προώθηση της επίλυσής τους. Το Υπουργείο Περιβάλλοντος, που είναι η επισπεύδουσα Αρχή στο θέμα, ήδη προωθεί σημαντικές αλλαγές με τον Νόμο «Χωροταξική, Πολεοδομική Μεταρρύθμιση» (ΧΩ.ΠΟ.ΜΕ.).

Σημαντικό επίσης τμήμα της χωροταξικής πολιτικής για τη βιομηχανία είναι η δημιουργία Οργανωμένων Χώρων Υποδοχής Επιχειρήσεων (κατά τη σημερινή νομοθεσία περί Επιχειρηματικών Πάρκων) για την οποία επισπεύδουσα Αρχή είναι η Γενική Γραμματεία Βιομηχανίας. Οι Οργανωμένοι Χώροι Υποδοχής επιχειρήσεων, λόγω οικονομικών κλίμακας, απλούστευσης αδειοδοτικών διαδικασιών και ασφάλειας δικαίου, αποτελούν μια ιδιαίτερα κρίσιμη τυπολογική περίπτωση βιομηχανικών χρήσεων γης, αφού μεταξύ άλλων συμβάλλουν:

-        Στη μείωση των εδαφικών εκτάσεων που καταλαμβάνονται τόσο για την εγκατάσταση των επιχειρήσεων όσο και για την κατασκευή των έργων εξωτερικής υποδομής.

-        Στη βελτίωση του κόστους λειτουργίας και συντήρησης των υποστηρικτικών υποδομών των επιχειρήσεων.

-        Στη μείωση της απαιτούμενης δυναμικότητας των έργων υποδομής.

-        Στον καλύτερο έλεγχο της τήρησης των περιβαλλοντικών όρων των επιχειρήσεων.

Στο πλαίσιο αυτό προτείνουμε στα αρμόδια Υπουργεία Περιβάλλοντος και Ανάπτυξης να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν τις ακόλουθες 2 δέσμες πολιτικών:

1.      Συμπλήρωση της υφιστάμενης νομοθεσίας περί ανάπτυξης των Επιχειρηματικών Πάρκων (Ν. 3982/2011) στα σημεία όπου παρουσιάζονται προβλήματα. Ενδεικτικά αναφέρονται: οι χρόνοι αδειοδότησης των ΕΠ, η συνεργασία με άλλα Υπουργεία, τα θέματα διαχείρισης των ΕΠ, τα θέματα ανάπτυξης και εξυγίανσης των Άτυπων Βιομηχανικών Συγκεντρώσεων, τα θέματα των ΕΠ Μεγάλων Μεμονωμένων Μονάδων, κ.λπ.

2.      Εκπόνηση και υλοποίηση σχετικών προγραμμάτων επιχορήγησης για την ανάπτυξη νέων Επιχειρηματικών Πάρκων στο πλαίσιο του νέου ΕΣΠΑ που αναμένεται.

7) ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΧΕΙΑ ΑΠΟΝΟΜΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

Υπουργείο Δικαιοσύνης

Η Δικαιοσύνη αποτελεί βασικό πυλώνα του συστήματος δημόσιας διακυβέρνησης. Για τις επιχειρήσεις, η ταχύτητα επίλυσης των διοικητικών διαφορών και διεκπεραίωσης όλων των δικαστικών διαδικασιών που τις αφορούν (φορολογία, συμβάσεις, διαδικασίες αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, πτώχευσης, εξυγίανσης) αποτελεί παράγοντα επιβίωσης. Οι υπέρμετρες καθυστερήσεις τις επιβαρύνουν με δυσανάλογο διοικητικό κόστος και κόστος κεφαλαίου, καθυστερούν ή ματαιώνουν επιχειρηματικές πρωτοβουλίες και αποθαρρύνουν την προσέλκυση κεφαλαίων και επενδύσεων από το εξωτερικό.

Η Ελλάδα καταλαμβάνει την προτελευταία θέση μεταξύ των μελών της Ε.Ε. ως προς την ταχύτητα που χαρακτηρίζει τις διαδικασίες απονομής δικαιοσύνης. Αυτή η πραγματικότητα, σε συνδυασμό και με άλλους παράγοντες που συμβάλουν στην ανάδειξη ζητημάτων που χρήζουν δικαστικής διευθέτησης (κακή νομοθέτηση, ασάφειες σε κρίσιμες διαδικασίες), αλλά και τη συμπεριφορά του ίδιου του Δημοσίου κατά την εκδίκαση διενέξεων με ιδιώτες, οδηγεί το σύστημα απονομής να καθυστερεί σημαντικά την τελεσιδικία υποθέσεων επιχειρηματικού ενδιαφέροντος.

Η επιτάχυνση στην απονομή δικαιοσύνης, συνεπώς, αποτελεί κρίσιμη και επείγουσα πρόκληση της δημόσιας διακυβέρνησης. Η αντιμετώπιση του ζητήματος δεν πρέπει να εστιάσει μόνο στην αύξηση της αποτελεσματικότητας των δικαστηρίων. Οφείλει να αντιμετωπίσει ισόρροπα την ενίσχυση της εξωδικαστικής επίλυσης διαφορών, καθώς και τη στοχευμένη βελτίωση της λειτουργίας του κράτους, καθώς οποιαδήποτε προσπάθεια αύξησης της ταχύτητας εκδίκασης χωρίς παράλληλη μείωση της εισροής των υποθέσεων θα επιτύγχανε οριακές μόνον βελτιώσεις.

Στο πλαίσιο αυτό προτείνουμε στο Υπουργείο Δικαιοσύνης να σχεδιάσει και να υλοποιήσει τις ακόλουθες 8 δέσμες πολιτικών:

1.      Υιοθέτηση δεσμευτικού Οδικού Χάρτη υλοποίησης για την επιτάχυνση διαδικασιών και την αποσυμφόρηση των δικαστηρίων.

2.      Βελτίωση και ενίσχυση των υφιστάμενων θεσμών προδικαστικής επίλυσης διαφορών, και ενεργός υποστήριξή τους.

3.      Μείωση του όγκου των υποθέσεων, μέσω της ομαδοποίησης και εκκαθάρισης ομοειδών υποθέσεων από ειδική ομάδα δικαστικών λειτουργών που θα συσταθεί για το σκοπό αυτό, και με παροχή επαρκούς νομικής και διοικητικής υποστήριξης.

4.      Ενίσχυση της νομικής, τεχνικής και διοικητικής υποστήριξης των δικαστών για τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας του δικαστικού συστήματος.

5.      Εισαγωγή στα δικαστήρια του θεσμού του «διοικητικού διευθυντή», με ευρείες διαχειριστικές αρμοδιότητες.

6.      Υλοποίηση ολοκληρωμένου προγράμματος κωδικοποίησης και απλοποίησης της νομοθεσίας, με προτεραιότητα σε βασικούς κώδικες με επίπτωση στην επιχειρηματικότητα.

7.      Γρήγορη και αποτελεσματική  ολοκλήρωση του Ολοκληρωμένου [Πληροφοριακού] Συστήματος Διαχείρισης Δικαστικών Υποθέσεων (ΟΣΔΔΥ), το οποίο ευρίσκεται σε διαδικασία υλοποίησης και διασύνδεσή του με πληροφοριακά συστήματα άλλων εμπλεκομένων (όπως π.χ. δικηγορικών συλλόγων).

8.      Αξιολόγηση αποδοτικότητας των δικαστηρίων, μέσω της θέσπισης συστήματος στοχοθεσίας και διαρκούς παρακολούθησης της απόδοσης των δικαστηρίων.

8) ΔΟΜΕΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Υπουργείο Οικονομίας

Η βελτίωση της ποιότητας των ελληνικών προϊόντων και της συμμόρφωσής τους προς τις ευρωπαϊκές και διεθνείς προδιαγραφές και απαιτήσεις, αποτελούν ουσιαστικό παράγοντα της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητάς τους τόσο στην εγχώρια όσο και στη διεθνή αγορά.

Ταυτόχρονα η καλή λειτουργία του τρίπτυχου Τυποποίηση-Πιστοποίηση-Διαπίστευση αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για εφαρμογή διαδικασιών που σχετίζονται με σημαντικά Νομοθετήματα π.χ. Αδειοδοτήσεις, Ενεργειακή Αποδοτικότητα.

Στο πλαίσιο αυτό προτείνουμε στο Υπουργείο Ανάπτυξης να σχεδιάσει και να υλοποιήσει τις ακόλουθες 4 δέσμες πολιτικών:

1.      Αναβάθμιση του Εθνικού Συστήματος Ποιότητας μέσω της βελτίωσης των σχετικών υποδομών, με σκοπό την ταχύτερη προσαρμογή του στις απαιτήσεις της νέας Βιομηχανικής Πολιτικής.

2.      Αναβάθμιση και συμπλήρωση των υφιστάμενων ελληνικών εργαστηρίων δοκιμών και ελέγχων (δημόσιων και ιδιωτικών) για την παροχή υψηλής ποιότητας υπηρεσιών δοκιμών, αναλύσεων, διακριβώσεων και ελέγχων στις ελληνικές επιχειρήσεις.

3.      Ενίσχυση της Πιστοποίησης προϊόντων, διεργασιών, διαδικασιών και υπηρεσιών που θεωρούνται απαραίτητη προϋπόθεση για εφαρμογή διαδικασιών που σχετίζονται με σημαντικά Νομοθετήματα π.χ. Αδειοδοτήσεις (Ν. 4014/11, 4263/14), Ενεργειακή Αποδοτικότητα (ενσωμάτωση της οδηγίας 2012/27 Ε.Ε.). στο πλαίσιο αυτό σε πρώτη φάση ζητείται άμεση ενεργοποίηση όσων προβλέπονται για τη διαπίστευση φορέων, σχημάτων και διαδικασιών πιστοποίησης που προβλέπονται στα προαναφερθέντα νομοθετήματα.

4.      Εκσυγχρονισμός του ηλεκτρονικού συστήματος διάθεσης των προτύπων του ΕΣΥΠ και η διενέργεια ενημερωτικών και εκπαιδευτικών ημερίδων σε όλη την Ελλάδα για την κάλυψη των αναγκών ενημέρωσης των ΜμΕ και ΠμΕ, σχετικά με την εφαρμογή των προτύπων και των προδιαγραφών.

9) ΕΠΟΠΤΕΙΑ ΑΓΟΡΑΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟ

Υπουργεία Οικονομίας και Οικονομικών (και λοιπά συναρμόδια υπουργεία)

Οι πολλαπλοί αλληλεπικαλυπτόμενοι έλεγχοι τους οποίους είναι υποχρεωμένες οι επιχειρήσεις να υπομένουν εξακολουθεί να αποτελεί ένα υπαρκτό και σε αρκετές περιπτώσεις διογκούμενο πρόβλημα. Η έλλειψη ενός κεντρικού και δομημένου συστήματος ελέγχων (τόσο τακτικών όσο και έκτακτων ή κατόπιν καταγγελίας) αυξάνει το διοικητικό βάρος των επιχειρήσεων, οδηγεί στην επιβολή δυσανάλογα υψηλών ή και σωρευτικών προστίμων και δημιουργεί προνομιακό έδαφος για ανάπτυξης αντι-ανταγωνιστικών πρακτικών.

Κατ αυτό τον τρόπο αλλοιώνεται ο χαρακτήρας και η σκοπιμότητας της εκλεκτικής διαδικασίας της διοίκησης και αποθαρρύνεται εξίσου τόσο ο καταναλωτής, ο οποίος αναγνωρίζει έλλειμμα προστασίας, όσο και η επιχείρηση η οποία βάλλεται εξίσου από αθέμιτες εμπορικές πρακτικές αλλά και στοχοποίηση (αρκετές φορές αδικαιολόγητα) από το κράτος.

Στο πλαίσιο αυτό προτείνουμε στα Υπουργεία Ανάπτυξης και Οικονομικών να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν τις ακόλουθες 6 δράσεις πολιτικών :     

1.      Δημιουργία ενός ενιαίου συστήματος συντονισμού του ελέγχου για τη λειτουργία των αγορών (παραγωγή, διακίνηση, εμπορία) στη λογική του single audit και με την αξιοποίηση πρακτικών risk analysis. Επίσης πρέπει να προσδιοριστεί η σκοπιμότητα των ελέγχων καθώς και ένα σύστημα κριτηρίων ώστε να μειωθεί το διοικητικό βάρος των επιχειρήσεων από τους αλληλεπικαλυπτόμενους ελέγχους και να αξιοποιηθεί ο έλεγχος ως εργαλείο προστασίας τόσο του καταναλωτή όσο και της ίδιας της επιχείρησης αλλά και της αγοράς συνολικά.

2.      Αναθεώρηση της μεθοδολογίας και του χαρακτήρα των επιβαλλόμενων προστίμων για παραβάσεις τόσο της νομοθεσίας για τον ανταγωνισμό όσο και των παραβάσεων που σχετίζονται με τους νέους «Κανόνες Διακίνησης και Εμπορίας Προϊόντων και Παροχής Υπηρεσιών (Κανόνες ΔΙ.Ε.Π.Π.Υ).

3.      Άμεση έκδοση των απαιτούμενων κανονιστικών πράξεων για την ενεργοποίηση του άρθρου 33 του Ν. 3959/2011 για τη δημιουργία ειδικών τμημάτων για την εκδίκαση των προσφυγών, παρεμβάσεων, ανακοπών, εφέσεων και αιτήσεων αναθεώρησης του δικαίου του ανταγωνισμού (ειδικό τμήμα Ανταγωνισμού στο Διοικητικό Εφετείο).

4.      Υλοποίηση προγράμματος κατάρτισης των δικαστικών λειτουργών για το θεσμικό πλαίσιο του ανταγωνισμού σύμφωνα με τις Κατευθυντήριες γραμμές της ΕΕ για την ποσοτικοποίηση της ζημίας σε αγωγές αποζημίωσης.

5.      Κατάργηση ή εκσυγχρονισμό του Νόμου 146/1914 "Περί αθεμίτου ανταγωνισμού".

6.      Ενσωμάτωση στην ελληνική έννομη τάξη της Οδηγίας 2013/11/ΕΕ για την εναλλακτική επίλυση των καταναλωτικών διαφορών με τη θέσπιση της δυνατότητας δημιουργίας  πιστοποιημένων φορών ΕΕΔ και από ιδιωτικούς φορείς.

10) ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΞΑΓΩΓΩΝ

Υπουργεία Οικονομικών, Οικονομίας και Εξωτερικών

Η Ελληνική οικονομία παραμένει διαχρονικά μια «κλειστή» οικονομία, με τις εξαγωγές προϊόντων και υπηρεσιών να περιορίζονται στο 29% του ΑΕΠ το 2013 (και παρά τη βελτίωση που παρατηρήθηκε μετά το 2009), έναντι της Πορτογαλίας με 41%, της Ισπανίας με 34%, της Γερμανίας με 51% αλλά και της μικρής Εσθονίας με 88%. Παράλληλα, η παρατεταμένη εξαγωγική κόπωση 12+ μηνών, δείχνει ότι οι πρόσφατες αποσπασματικές μεταρρυθμίσεις σε διοικητικά εμπόδια δεν αποτελούν από μόνες τους αντίδοτο. Όμως η βελτίωση των εξωστρεφών χαρακτηριστικών της οικονομίας αποτελεί κρίσιμη προϋπόθεση για την ταχύτερη έξοδο από την κρίση και τη βιώσιμη ανάκτηση θέσεων εργασίας.

Οι μεταποιητικές επιχειρήσεις και βιομηχανίες συνεισφέρουν πάνω από το 70% των εξαγωγών προϊόντων (>€19δις το 2013) και απασχολούν >50% του εγχώριου ανθρώπινου δυναμικού. Επωμίζονται όμως ένα πρόσθετο κόστος ενέργειας περίπου στο τριπλάσιο από το αντίστοιχο των διεθνών ανταγωνιστών τους (βάση του δείκτη Henry Hub και ειδικά εκτός Ε.Ε.). Επιπλέον, παρόλο που οι επενδύσεις τους είναι μακροπρόθεσμες, βασίζονται σε μη ανταγωνιστικούς όρους χρηματοδότησης. Για περισσότερα από 5 συνεχιζόμενα χρόνια οι Ελληνικές επιχειρήσεις καταβάλλουν πραγματικό κόστος χρήματος έως και τετραπλάσιο των επιχειρήσεων σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες με ανεπτυγμένη μεταποιητική  βάση, ενώ η ασφάλιση εξαγωγικών πιστώσεων παρουσιάζει σημαντικές διακυμάνσεις κόστους και δυσχέρειες πρόσβασης λόγω της δυσανάλογης επίδρασης του country risk στο corporate risk.

Οι εξαγωγές προϊόντων παρουσιάζουν επιπρόσθετα και δομικές δυσλειτουργίες με την ελληνική παραγωγή προϊόντων μεσαίας και υψηλής τεχνολογίας (που τυπικά έχουν μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία) να είναι ~18% της μεταποίησης αλλά και στο ~18% του συνόλου των εξαγωγών προϊόντων. Η επίδοση αυτή απέχει σημαντικά  από το μέσο όρο της ΕΕ-27 που είναι στο ~40% της μεταποίησης.

Η βελτίωση της εξωστρέφειας της ελληνικής παραγωγής προϋποθέτει (α) διατήρηση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας των παραδοσιακών εξαγωγικών επιχειρήσεων (β) εστίαση στην παραγωγή προϊόντων με υψηλότερη καινοτομία και προστιθέμενη αξία (γ) περαιτέρω αξιοποίηση δυναμικών εξωστρεφών τομέων όπως η εφοδιαστική αλυσίδα η οποία συνεισφέρει ήδη στο ΑΕΠ ~11% (στοιχεία 2014).

Για να επιτευχθεί ο στόχος αύξησης της συμμετοχής των εξαγωγών στο ΑΕΠ στο 40% το 2020 προτείνουμε στα Υπουργεία Ανάπτυξης, Οικονομικών και Εξωτερικών να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν τις ακόλουθες 6 δέσμες πολιτικών:

1.      Εφαρμογή προγράμματος ταχείας αποκατάστασης (crash program) της διεθνούς ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων με παρεμβάσεις στο υπέρμετρο κόστος παραγωγής, στην ενεργητική προώθηση και προβολή, στη ταχεία διοχέτευση προϊόντων σε επιλεγμένες αγορές, στα φορολογικά κίνητρα, κτλ.  

2.      Αξιοποίηση της «λίστας Juncker” συμπληρωμένης με παρεμβάσεις & έργα κρίσιμα για την ανάπτυξη της εξωστρεφούς επιχειρηματικότητας και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

3.      Στήριξη της εξωστρεφούς επιχειρηματικότητας με κίνητρα και ρήτρες ανάπτυξης εξαγωγών. Επιπλέον, συγκέντρωση και απλοποίηση φορολογικών κινήτρων σε θέματα R&D, εξαγωγών, βελτίωσης παγίων, διασποράς ζημιών σε φορολογικά έτη, κτλ ώστε να υποστηριχθεί η διεθνής ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων

4.      Αποκατάσταση της εξαγωγικής ρευστότητας μέσα από τη δημιουργία ενιαίου tax portfolio για κάθε εξαγωγική επιχείρηση με άμεσο συμψηφισμό κάθε μορφής χρεωστικών / πιστωτικών φόρων και τελών (συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ).

5.      Άρση εμποδίων στο διασυνοριακό εμπόριο μιας και η προ-τελωνειακή και τελωνειακή λειτουργία εξακολουθεί να αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα στις εξαγωγές. Ειδικότερα:

·        Μετεξέλιξη των μεγάλων τελωνείων σε Κέντρα Εξυπηρέτησης Εξαγωγών για την κατά προτεραιότητα εξυπηρέτηση των επιχειρήσεων με σημαντικές εξαγωγικές ροές

·        Δημιουργία ολοκληρωμένων εμπορευματικών πυλών στα μεγάλα λιμάνια της χώρας αλλά και η ταχεία υλοποίηση των διατροπικών υποδομών logistics στον άξονα ΠΑΘΕΠ για την ταχύτερη και οικονομικότερη διάθεση προϊόντων σε διεθνείς αγορές

·        Άμεση ενεργοποίηση του Ν4302/2014 για εφοδιαστική αλυσίδα, ένα τομέα που αντιπροσωπεύει το 11% του ΑΕΠ (στοιχεία 2014)

6.      Αποτελεσματική πρόσβαση και πληροφόρηση των επιχειρήσεων για τις διεθνείς αγορές μέσα από την αναβάθμιση της λειτουργίας των Πρεσβειών ως business hubs παροχής πληροφοριών εισόδου σε χώρες-στόχους (πχ νομοθετικό πλαίσιο, στατιστικά στοιχεία, στρατηγική πληροφόρηση, εμπόδια εισόδου, κτλ).

11) Περισσοτερεσ και καλυτερεσ θεσεισ εργασιασ στον ιδιωτικο τομεα

Υπουργείο Εργασίας

Σύμφωνα με τις σχετικές μετρήσεις του ΟΟΣΑ είμαστε ο δεύτερος πιο σκληρά εργαζόμενος λαός μετά την Κορέα. Δουλεύουμε κατά μέσο όρο 2000 ώρες ετησίως και 9 ώρες ημερησίως, όταν οι Γερμανοί για παράδειγμα εργάζονται κατά μέσο όρο 1400 ώρες ετησίως, μόλις 6,2 δηλαδή ώρες ημερησίως. Η παραγωγικότητα των Γερμανών ωστόσο είναι κατά 70% υψηλότερη από αυτή των Ελλήνων. Το ζητούμενο είναι πώς, μέσα από τη χρήση σύγχρονων εργαλείων και μεθόδων που είναι σε θέση να καταγράψουν ποσοτικά αλλά και ποιοτικά στοιχεία της παραγόμενης εργασίας, θα κάνουμε πιο παραγωγικό και ποιοτικό το εργασιακό περιβάλλον και κατ’ αυτόν τον τρόπο πιο ανταγωνιστική την επιχείρηση και εν τέλει την οικονομία.

Η χώρα χρειάζεται ανθρώπινο δυναμικό καλά εκπαιδευμένο με εξειδικευμένες γνώσεις που να μπορεί να δημιουργεί εστίες καινοτομίας και να υποστηρίζει αναπτυξιακούς τομείς προτεραιότητας. Οι μέχρι σήμερα απόπειρες δημιουργίας και λειτουργίας  συστημάτων παρακολούθησης των αναγκών της αγοράς εργασίας, σύζευξης προσφοράς με τη  ζήτηση, ανάπτυξης και πιστοποίησης προσόντων, βελτίωσης των αναγκών σε δεξιότητες του ανθρώπινου δυναμικού δεν έχουν προχωρήσει όσο θα έπρεπε  ενώ δράσεις που σχεδιαστήκαν και υλοποιήθηκαν δεν οδήγησαν σε αλλαγές συστημικού χαρακτήρα.

Στην Ελλάδα 1,5 εκατομμύρια μισθωτοί του παραγωγικού τομέα και 1,3 εκατομμύρια αυτοαπασχολούμενοι (που περιλαμβάνουν και αγρότες) συνεισφέρουν καθαρά στον κρατικό προϋπολογισμό, από τον οποίο καταβάλλονται οι μισθοί 650.000 δημοσίων υπαλλήλων και 2,8 εκατομμύρια συνταξιούχων. Συνεπώς 2,8 εκατομμύρια καθαροί τροφοδότες του προϋπολογισμού συντηρούν 3,5 εκατομμύρια πολίτες που βασίζονται στον κρατικό προϋπολογισμό για να ζήσουν.

Ο λόγος των μισθωτών προς τον πληθυσμό της Ελλάδας είναι με απόσταση ο χαμηλότερος της Ευρώπης.  Η προοδευτική και υψηλή φορολόγηση των εισοδημάτων της μισθωτής εργασίας (το 11% των φυσικών προσώπων καταβάλλει το 85% των φόρων εισοδήματος φυσικών προσώπων) σε συνδυασμό με τις υψηλές ασφαλιστικές εισφορές (στην Ελλάδα ξεπερνούν τον μέσο όρου του ΟΟΣΑ κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες ) αποθαρρύνουν την καλά αμειβόμενη μισθωτή εργασία στον ιδιωτικό τομέα.

Κατά συνέπεια, η διατήρηση της μακροβιότητας του ασφαλιστικού συστήματος επιτυγχάνεται μέσω της άμεσης εφαρμογής κατάλληλων μεταρρυθμίσεων,  εφαρμογής ισχυόντων νόμων, συνεχούς μείωσης της σπατάλης, καταπολέμησης της εισφοροδιαφυγής και της αδήλωτης εργασίας.

Ειδικότερα για το τελευταίο, η καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας κάθε μορφής είναι επιτακτική ανάγκη που πλέον των άλλων δημιουργεί αθέμιτο ανταγωνισμό και αντιστρατεύεται την αναπτυξιακή προσπάθεια των επιχειρήσεων και των εργαζομένων. Οι ενοποιημένες βάσεις δεδομένων που πρόσφατα απόκτησε η χώρα θα πρέπει άμεσα να αξιοποιηθούν και να σχεδιαστεί ένα ενοποιημένο σύστημα και μια συντονισμένη εκστρατεία για τη δραστική βελτίωση της συμμόρφωσης.

Στο πλαίσιο αυτό προτείνουμε στο Υπουργείο Εργασίας να σχεδιάσει και να υλοποιήσει τις ακόλουθες δέσμες πολιτικών:

1.      Πολιτικές ανθρώπινου δυναμικού που διασφαλίζουν ότι οι απαραίτητες δεξιότητες και ικανότητες είναι διαθέσιμες και ότι αξιοποιούνται πλήρως. Οι πολιτικές αυτές δεν αρκεί να στοχεύουν μόνο στην επένδυση σε περισσότερες και καλύτερες δεξιότητες, αλλά και στην προσέγγιση του κόσμου της εκπαίδευσης με τον κόσμο και τις ανάγκες του επιχειρείν, στη βελτίωση της μετάβασης από το σχολείο στην εργασία και στην ενθάρρυνση της μακροπρόθεσμης προσαρμοστικότητας των δεξιοτήτων των εργαζομένων.

2.      Διατήρηση της μακροβιότητας του ασφαλιστικού συστήματος μέσω της άμεσης εφαρμογής κατάλληλων μεταρρυθμίσεων. Αξιοποίηση της πανευρωπαϊκής τάσης για συνταξιοδοτικά σχήματα που συμφωνούνται στα πλαίσια της εργασίας (occupational pension schemes), και λειτουργούν συμπληρωματικά με τη δημόσια κοινωνική ασφάλιση, ενώ στηρίζονται όλο και περισσότερο στο κεφαλαιοποιητικό σύστημα. Σύνδεση της πρόσθετης σύνταξης με την επαγγελματική απασχόληση του ασφαλισμένου σε συγκεκριμένη εταιρία ή σε συγκεκριμένο κλάδο απασχόλησης (occupational pension schemes).

3.      Παροχή φορολογικών κινήτρων για τις ασφαλιστικές εισφορές εξίσου σε επαγγελματικά ταμεία και ασφαλιστικές εταιρείες για να τονωθεί η αποταμίευση και ο ανταγωνισμός, που θα οδηγήσει σε πιο αποτελεσματικά συνταξιοδοτικά συστήματα προς όφελος των εργαζομένων.

4.      Αξιοποίηση των ενοποιημένων βάσεων δεδομένων που πρόσφατα απόκτησε η χώρα και σχεδιασμό ενός ενοποιημένου συστήματος για τη δραστική βελτίωση της συμμόρφωσης στην είσπραξη ασφαλιστικών εισφορών.

5.      Προώθηση της συνεργασίας των εθνικών αρχών με τις Ευρωπαϊκές αρχές και τον ILO και διευκόλυνση της ανταλλαγής βέλτιστων πρακτικών όσον αφορά την πρόληψη, τον εντοπισμό και την επιβολή κυρώσεων για την αδήλωτη εργασία. Παράλληλα, αξιοποίηση της Ευρωπαϊκής Πλατφόρμας για την καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας.

6.      Kωδικοποίηση της εργασιακής νομοθεσίας ώστε να υπάρχει αφενός ασφάλεια δικαίου αφετέρου δε να δημιουργηθεί κατάλληλο πεδίο ανάπτυξης και ισχυροποίησης του κοινωνικού διαλόγου. 

7.       Ενίσχυση της απασχόλησης με μέτρα μείωσης του μη μισθολογικού κόστους. Η  παροχή φορολογικών κινήτρων για τους εργοδότες που αυξάνουν τις θέσεις εργασίας (π.χ. μείωση φόρου εισοδήματος αντίστοιχη με το κόστος επιδόματος ανεργίας για κάθε νέα θέση εργασίας), χρηματοδότηση για κατάρτιση και πρακτική άσκηση των νεοεισερχομένων στην αγορά εργασίας.

12) καλΗ νομοθέτηση ΚΑΙ ΡΥΘΜΙΣΤΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ

Υπουργεία Εσωτερικών και Δικαιοσύνης, ΓΓ Κυβέρνησης και Συντονισμού

Η βελτίωση του συστήματος διακυβέρνησης της χώρας και η αναβάθμιση της λειτουργίας του κράτους συνδέονται άμεσα με τον τρόπο λήψης αποφάσεων, νομοθέτησης και υλοποίησης των δημόσιων πολιτικών. Συνδέεται επίσης με τη διάκριση των εξουσιών και όπου χρειάζεται, τη διαλειτουργία τους,  ώστε να κατοχυρώνεται το κράτος δικαίου και να αναβαθμίζεται η ποιότητα του πολιτεύματος. Εντούτοις, καθώς το ελληνικό σύστημα παραγωγής πολιτικών απέχει σημαντικά από ένα ικανοποιητικό επίπεδο κατάρτισης και αξιοποίησης των  εκθέσεων κοινωνικού και οικονομικού αντικτύπου στη διαμόρφωση πολιτικών και ρυθμίσεων, ένα πλέγμα στοχευμένων  και ουσιαστικών βελτιώσεων χρήζει άμεσης ενεργοποίησης.

 

Η βελτίωση της ποιότητας των Εκθέσεων Επιπτώσεων και κυρίως η επίτευξη της ουσιαστικής αξιοποίησής τους, στη χάραξη πολιτικής, στο δημόσιο διάλογο και στην τελική διαμόρφωση της ρύθμισης απαιτεί ένα «Ολοκληρωμένο Πρόγραμμα Δράσης» και ένα ευρύτερο πλέγμα παρεμβάσεων στην οργάνωση και λειτουργία της δημόσιας διοίκησης, της νομοθετικής διαδικασίας και της απονομής δικαιοσύνης, στο σύστημα διακυβέρνησης της χώρας, στην ικανότητα των άμεσα εμπλεκόμενων φορέων να συνεργάζονται, να  τεκμηριώνουν, να αποτιμούν τις εκροές των δημόσιων πολιτικών και να αναβαθμίζουν τις ικανότητες τουτου ανθρώπινου δυναμικού αλλά και του πολιτικού προσωπικού.

Η εφαρμογή του πλαισίου που ορίζει ο νόμος 4048/2012 για τη ρυθμιστική διοίκηση, τις αρχές, τα μέσα και τις διαδικασίες της καλής νομοθέτησης, σε συνδυασμό με την εφαρμογη των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η χώρα μας απέναντι στη διεθνή Συμμαχία για την Ανοιχτή Διακυβέρνηση για μεταρρυθμίσεις διαφάνειας και λογοδοσίας των κρατικών φορέων έναντι πολιτών και επιχειρήσεων, είναι προς όφελος των πολιτών, των επιχειρήσεων και των θεσμών.

Η αναμόρφωση του δικαίου, η απλούστευση, η κωδικοποίηση,  η δημόσια διαβούλευση αποτελούν βασικούς πυλώνες του συστήματος καλής νομοθέτησης, παραγωγής και υλοποίησης πολιτικών και εφαλτήριο μιας ουσιαστικής και όχι προσχηματικής προσπάθειας για τη μεταρρύθμιση του κράτους αλλά και της οικονομίας. 

Ιδιαίτερα, ο θεσμός  της δημόσιας διαβούλευσης αποτελεί το λειτουργικό σημείο διεπαφής της εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας με την οικονομία και την κοινωνία και ως εκ τούτου βρίσκεται στον πυρήνα ενός σύγχρονου και αποτελεσματικού συστήματος παραγωγής πολιτικών και ρυθμίσεων. Αρκεί η διαβούλευση να πραγματοποιείται μέσα σε ένα ορθολογικό και δομημένο πλαίσιο αρχών, διαδικασιών πόρων και σκοπών, με σαφή προσανατολισμό  που παράγει απτά και εφαρμόσιμα αποτελέσματα για τη Διοίκηση, τους πολίτες και τις επιχειρήσεις

Διαπιστώνοντας ότι το ελληνικό σύστημα παραγωγής πολιτικών και ρυθμίσεων δεν διαθέτει εγγενή ή ισχυρά χαρακτηριστικά ανοιχτότητας, είναι επιβεβλημένη η πραγματοποίηση στοχευμένων παρεμβάσεων για την ενίσχυση της διαβούλευσης με την επιχειρηματική κοινότητα ιδίως για την παραγωγή ρυθμίσεων και πολιτικών   που επηρεάζουν άμεσα και έμμεσα το επιχειρηματικό περιβάλλον.

Στο πλαίσιο αυτό προτείνουμε στο Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και στις Γενικές Γραμματείες Συντονισμού και Κυβέρνησης να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν τις ακόλουθες δέσμες πολιτικών:

1.        Υλοποίηση των προβλέψεων του νόμου 4048/2012 για τη ρυθμιστική διοίκηση και την καλή νομοθέτηση

2.        Δημιουργία Κεντρικού μηχανισμού συντονισμού & ελέγχου ποιότητας των εκθέσεων επιπτώσεων (Νέα Αρχιτεκτονική) και ανάπτυξη Δικτύου υποστηρικτικών δομών στα υπουργεία για την κατάρτιση εκθέσεων.

3.        Δυνατότητα ανάθεσης  της εκτίμησης συνεπειών ρυθμίσεων και σε εξωτερικούς  φορείς όπου διαπιστώνονται ή προοικονομούνται σημαντικές επιπτώσεις στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.

4.        Πρόγραμμα κατάρτισης για την ποσοτικοποίηση επιπτώσεων στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας & τη  σύνταξη εκθέσεων επιπτώσεων.

5.        Ανάπτυξη εργαλείων, προτύπων, οδηγών, καλών πρακτικών  για την ποσοτικοποίηση & εκτίμηση επιπτώσεων.

6.        Αναβάθμιση των ηλεκτρονικών υποδομών πρόσβασης και  διαχείρισης της δημόσιας πληροφορίας, της ανοιχτής διακυβέρνησης και της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης.

7.        Πρόγραμμα  διενέργειας ex post εκθέσεων επιπτώσεων για  δέσμες νομοθεσίας με επίπτωση στην επιχειρηματικότητα. 

8.        Πρόγραμμα εκπαίδευσης μελών κοινοβουλίου για την αξιοποίηση των εκθέσεων επιπτώσεων.

9.        Ετήσια έκθεση αξιολόγησης του βαθμό αξιοποίησης  των αποτελεσμάτων στο ρυθμιστικό έργο (και συγκεκριμένα σε ρυθμίσεις με επίπτωση στο επιχειρηματικό περιβάλλον).

10.    Υλοποίηση του Εθνικού Σχεδίου για τη Συμμαχία για την Ανοιχτή Διακυβέρνηση που περιλαμβάνει την αναβάθμιση του συστήματος ανοιχτών διαβουλεύσεων, διαφάνειας, λογοδοσίας και ανοιχτότητας της Διοίκησης και της Νομοθετικής Εξουσίας.

 WWW.MIKROMES.BLOGSPOT.COM